Απο το ημερολόγιο ενός εφήβου

Σελίδα 5

14/3

Χθές πήγα στην βιβλιοθήκη για να ανανεώσω την συνδρομή μου .. και τότε τον ξαναείδα πάλι σκυμμένο πάνω από τα βιβλία του.. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ..ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία αναγνώστης στην βιβλιοθήκη. Πάνω από τα 70 υπολόγιζα .. Προσηλωμένος με θρησκευτική ευλάβεια στη σελίδα που ήταν μπρός του φαινόταν σαν να μην τον άγγιζε τίποτα…
Πήρα την απόφαση… Θα πάω να του μιλήσω σκέφτηκα… σηκώθηκα απότομα .. τέτοια ήταν η ορμή μου που κόντεψε να παρασύρω την διπλανή καρέκλα…..
Μπορώ να σας μιλήσω… του απευθύνθηκα ευγενικά
Κάθισε παιδί μου …μου είπε σαν να με γνώριζε από παλιά …
Σας βλέπω μέρες τώρα να διαβάζετε και να γράφετε ασταμάτητα … Πές τε μου τι ομορφιά βρίσκετε στα βιβλία
Χαμογέλασε … ένα βιβλίο είναι ένα ολόκληρος κόσμος … μην το βλέπεις σαν κάτι ξένο από σένα… σκέψου ότι ο συγγραφέας του θέλει με ένα τροπικό μαγικό να επικοινωνήσει μαζί σου …
Μα ..αν έχει πεθάνει ; τον διέκοψα ….
Σου είπα με ένα τρόπο μαγικό…. Ο Αριστοτέλης πέθανε . η σκέψη του όμως υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει…
Μα ένα βιβλίο είναι νεκρές σελίδες αντέτεινα.. καλύτερα να μιλώ με φίλους ή με μεγαλύτερους για ότι με απασχολεί παρά … να διαβάζω σαν και σας!
Δεν προσβλήθηκε! Η ανθρώπινη συντροφιά είναι ότι το καλύτερο! μου είπε χαμογελώντας … μα και το βιβλίο άνθρωπος το έχει γράψει … έχεις διαβάσει ποτέ ποίημα ; έγνεψα ναι με το κεφάλι… Ποίημα που σε συγκίνησε εννοώ… Όχι του απάντησα με περισσή ειλικρίνεια… θάλθει ο καιρός και θα δεις …. Τότε αυτές οι «νεκρές» σελίδες θα αποκτήσουν ζωή… θα τις αγαπάς σαν αγαπημένο άνθρωπο..
Μείναμε για λίγο σιωπηλοί … σηκώθηκα να φύγω…ίσα , ίσα που άκουσα την φωνή του Ξέρεις παιδί μου πότε δίνουν εξετάσεις για lower ; Σκέπτομαι να δώσω…
Έμεινα άναυδος …. Η γνώση παιδί μου δεν σταματά ποτέ… σου αλλάζει την ζωή… θα μάθω και θα σας πω… απάντησα αμήχανα…