Απο το ημερολόγιο ενός εφήβου

6/4/09

Σελίδα 8

Συναντηθήκαμε στην βιβλιοθήκη την καθορισμένη ώρα. Δεν έκανε κουβέντα για το σχετικό θέμα .
-Ποια ερώτηση πρέπει να απαντήσουμε σήμερα ; με ρώτησε αδιάφορα
- «Γιατί είμαι αδέξιος..» απάντησα βαριεστημένα..
Καλά , καλά κατάλαβα είπε με ένα πονηρό χαμόγελο! Άρχισε να ψάχνει ..
Κοιτούσα έξω από το τζάμι της βιβλιοθήκης . Ότι και να κοίταζα ήταν όμορφο .Τίποτε άσχημο δεν υπήρχε.. τα χρώματα του ήλιου , οι άνθρωποι που περνούσαν από την πλατεία , το σιντριβάνι , τα περιστέρια που πετούσαν σε υπέροχους σχηματισμούς…όλα μα όλα μου έδειχναν την ομορφιά που μας περιβάλλει ! .. Η φωνή του διέκοψε απότομα την ονηροπολήση μου.
Βλέπεις αγράμματε !μου είπε και άρχισε να μου διαβάζει σιγανά
«Η αύξηση του αναστήματος είναι συνήθως απότομη . Στην αρχή της εφηβείας μεγαλώνουν πολύ τα κάτω άκρα και αργότερα έρχεται η σειρά του κορμού. Αλλά και τα άλλα μέλη του σώματος έχουν τον δικό τους ρυθμό ανάπτυξης »
Δηλαδή ρίχνεις το ποτήρι κάτω επειδή ακόμη δεν έχεις συνηθίσει το «νέο» σου σώμα. Το χέρι σου είναι μεγαλύτερο από πριν και μέχρι να συνηθίσεις το νέο του μήκος οι ζημιές είναι αναπόφευκτες….
Με ακούς ;
Δεν άκουσα τίποτα από ότι μου είπε…Αργότερα τα διάβασα από τις σημειώσεις μας!
Τα γεγονότα όμως εξελίχθηκαν ραγδαία … θα τα γράψω αύριο.. περιμένει και το διαγώνισμα στα αρχαία … τέλος τριμήνου βλέπεις και…
ΠΔ