ειδωλο

Σε ειδα στην γωνια να μου γνεφεις γελαστος,
σε ειδα να με πλησιαζεις ολο και πιο κοντα.
Μα στου αορατου το φοντο ησουν ορατος,
μια παραισθηση ηταν το ειδωλο σου τελικα.
Δεν μ' αφησε να το χαρω κι εφυγε νωρις,
για μισο λεπτο την πλατη γυρισα,
και τοτε εφυγες χωρις καν <γεια> να πεις.
Νομιζα οτι με κοροιδεψες και δεν σου ξαναμιλησα.
Βλεπεις δεν καταλαβα πως ηταν απλα οφθαλμαπατη,
ετσι οταν με πλησιασες ερωτικα,
σου γυρισα αποφασιστικα την πλατη.
Χωρις να φταις απολογηθηκες αν μου εκανες ζημια.
Χωρις να φταιω απο τον ερωτα τυφλωθηκα,
και με εκανε αληθινο με ψευτικο να μην το ξεχωριζω.
Ο ερωτας εφταιγε που τελικα σκοτωθηκα,
γιατι το λαθος μου καταλαβα κι ηθελα να σου μιλησω.
Ομως για αλλα μερη ειχες φυγει χελιδονι.
Τον χειμωνα δεν αντεχεις ουτε την σταση μου την ψυχρη.
Μετανιωνω που η συμπεριφορα μου σε παγωνει,
μα σα σπουργιτης θα περιμενω στην φωλια σου οσο χρειαστει...

TB